این روزها افزایش استفاده از اینترنت و به ویژه شبکه های اجتماعی تلفن همراه به رغم استفاده مفیدی که دارند، در کنار اشتغال به کار طولانی والدین و تغییر نگرش آنان به تربیت فرزندان، دوری اعضای خانواده از یکدیگر را فراهم ساخته است. به گونه ای که به رغم نزدیکی فیزیکی و در زیر یک سقف بودن در درون خانواده، گاه فاصله عاطفی و معنوی زیادی را از یکدیگر تجربه می کنند و افراد خانواده کمترین مراوده ها و گفتگوی همدلانه را با هم دارند. دیگر کمتر خانواده هایی را می توان یافت که اعضای آن دور هم بنشینند و درباره موضوع های مختلف خانوادگی یا یکدیگر گفتگو کنند و نظرهای همدیگر را درباره موضوع های مختلف جویا شوند. این موضوع آسیب هایی را نیز در خانواده ها به وجود آورده که در کنار سایر عوامل مخرب در روابط خانوادگی، موجب سست شدن بنیاد خانواده ها، طلاق عاطفی زوج ها و کمرنگ شدن صمیمیت میان اعضای خانواده و همچنین گسترش شکاف نسلی را فراهم نموده است.
به نظر می رسد تلاش برای به حداقل رساندن تهدیدهای شبکه های مجازی در کاهش سلامت و پایداری نهاد خانواده، ضرورتی انکار ناپذیر است. و این مهم میسر نخواهد شد مگر از طریق توسعه روابط پایدار، صمیمیت و همدلی میان اعضای خانواده در بستر گفتگوهای صمیمی میان اعضای خانواده، مدیریت زمان استفاده از وسایل الکترونیکی از طریق آموزش فرهنگ صحیح استفاده از امکانات جدید و ایجاد تفاهم در زمان استفاده از این ابزارها در خانواده.
ژ.امیری اصل روان شناس و مشاور
مرکز مشاوره و کلینیک سواد فضای مجازی - مجتمع دیجیتال استان خوزستان ( فانوس)