25 ارديبهشت 1403
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری فانوس جنوب ، هنگامى که امام حسین علیه السّلام از مدینه منوره هجرت کرد و به سوى مکه معظمه و از آن جا به کربلا حرکت کردند، این دختر چهارساله نیز بسان سایر فرزندان آن حضرت، در این سفر بزرگ حضور داشت و تمام رنج‌ها و سختى هاى ایام هجرت و دورى از وطن و ناملایمات زندگى را تحمل کرد.
در روز پنجم ماه صفر سال ۶۱ ه. ق، حضرت رقیه (س) مظلومانه به شهادت رسید. نام شریفش «رقیه»، «فاطمه» و «زینب» و پدرش حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و مادرش ام‌اسحاق است.
حضرت رقیه (س) بعد از شهادت امام حسین (ع)، اهل بیت (ع) و اصحاب ایشان در صحرای کربلا، همراه با اسرا به کوفه و شام برده شد و در مسیر چهل منزل راه شهر شام، رنج‌های فراوانی دید.
در شام بعد از دیدن سر نورانی پدر با پیشانی شکسته در خرابه، آن‌قدر ناله زد و گریست تا به ملکوت اعلا پیوست و بدن شریف آن حضرت را شبانه دفن کردند.
